నూతన సంవత్సర శుభాకాంక్షలు

ప్రియమైన మిత్రులందరికీ,
ఆంగ్ల నూతన సంవత్సర శుభాకాంక్షలు. ఈ క్రొత్త సంవత్సరంలో మీ అందరికీ సకల శుభాలు కలగాలని, ఆయురారోగ్యైశ్వర్యాలతో క్షేమంగా ఉండాలని, మీరు మొదలుపెట్టే అన్ని పనులు అవిఘ్నంగా సాగాలని కోరుతూ.....
--రామకృష్ణ బైసాని.

HAPPY NEW YEAR 2008

తీపి జ్ఞాపకాలు

బ్లాగులో టపా వచ్చి చాలా రోజులైనట్టుంది.... సమయం దొరికితే బ్లాగండి....

Hello this is GS (G Srinivas)

Hello everybody,
Hope everybody is doing fine. I have been working with the same company from last 3 and half years. That is Aricent. Don't get confused. First it was HUGHES, then Flextronics and now Aricent.
Now atleast, before my company name changes, I need to change my company. Let us see what happens :-)

7 సంవత్సరాల క్రితం...

సమత కాలేజి నుండి Sliding లో బుల్లయ్య లో జాయిన్ అయ్యాను. నాతో పాటు ఇంకొకరు కుడా...ఆ అమ్మాయి ఎవరో కాదు ...మై బెస్ట్ ఫ్రెండ్ లావణ్య.

కాలేజికి రాగానే క్లాస్ రూం ఎక్కడుందా అని ఇద్దరం చూస్తూ వుంటే 'రామా రావ్' సర్ కనపడ్డారు. ఆయన సమత కాలేజి హెచ్.ఓ.డి. కాబట్టి మమ్మల్ని గుర్తు పట్టి, పలకరించి క్లాస్ రూం చూపించారు. ఫస్ట్ బెంచి లో నేను,లవణ్యా అలా కుర్చోడం జరిగింది.తరవాత ఇద్దరం ఎంత జిగ్రీలు అయిపొయామో మీ అందరికి తెలుసు.

Every year me and Lavanya remember that day...It is a sweet memory :-)

న్యూయార్క్ మహానగరంలో మొదటి రోజు....

న్యూయార్క్ మహానగరంలో మొదటి రోజు....
డిసెంబెర్ 6 మధ్యాహ్నం 1:45 కి దాదాపుగా 20 గంటల ప్రయాణం తరువాత నేనెక్కిన ఎమిరేట్స్ విమానం న్యూయార్క్ జె.ఎఫ్.కె అంతర్జాతీయ విమానాశ్రయంలో ఆగింది. నా బ్యాగ్ తెరిచి ఉలెన్ స్వెట్టర్, దాని పైన ఇంకొక జాకెట్ వేసుకుని కిందకి దిగాను, అంతా విచిత్రం గా ఉంది. అది మధ్యాహ్నం కావటం చేత మావాళ్ళెవరు నన్ను రిసీవ్ చెసుకోవడానికి రాలేదు. దాదాపుగా ఒక కిలోమీటర్ నడిచి ఇమ్మిగ్రేషన్ కౌంటర్ కి వచ్చాను, అక్కడొక తెల్లవాడు ఉన్నాడు, వాడి భాష నాకు అర్ధం అవుతుందా అనుకుంటూ వెళ్ళాను, నాకు మొదటి సారి మనకు అమెరికాకి ఉన్న తేడా తెలిసింది (నాకేమీ మన దేశం పైన తక్కువ భావం లేదు కానీ మంచి ఎక్కడ ఉన్నా నేర్చుకోవాలి కదా...), వాడు చాలా గౌరవంగా మాట్లాడి నా ఐ-94 మీద స్టాంప్ వేసి ఇచ్చాడు. తరువాత బయటికి వచ్చి నా రెండు పెద్ద బ్యాగ్ లు తీసుకున్నాను.
బ్యాగ్ లు మోసుకువెళ్ళడానికి ట్రాలి కోసం చుట్టూ చూస్తే ఒకడు ట్రాలీలు అద్దెకి ఇస్తూ కనపడ్డాడు, దగ్గరికి వెళ్ళి విషయం కనుక్కుంటే $3 ఇస్తే ట్రాలీ ఇస్తాను అన్నాడు, నేను చెన్నై లో ఉచితంగా వాడుకున్న దానికే వీడు అద్దె వసూలు చేస్తున్నాడు ఈ విషయంలో మన విమానాశ్రయాలే మెరుగేమో. నేను కూడా $3 ఇచ్చి ఒక ట్రాలీ అద్దెకి తిసుకున్నాను, బ్యాగ్ లు అన్నీ దాని మీద వేసుకుని అసలే వాటి నిండా ఫుడ్, మందులు ఉన్నాయని, చెక్ చెయ్యడానికి వీడు ఇప్పుడు నన్నెక్కద బట్టలు విప్పమంటాడో అని భయపడుతూ కస్టంస్ వాడి దగ్గరికి వెళ్ళాను, అద్రుష్టవశాత్తూ వాడు నా బ్యాగ్ కూడా తెరవమనకుండానే కస్టంస్ క్లియరెన్స్ ఇచ్చేశాడు. బ్రతుకుజీవుడా అనుకుంటూ బయటికి వచ్చేశాను, తెలియని మనుషుల మధ్య తెలియని దేశం లో ఒక్కడినే ఉన్నానని మొదటిసారి భయం వేసింది.
అక్కడ ఉన్న సెక్యురిటీ వాడిని టాక్షీ ఎక్కడ దొరుకుతుంది అని అడిగాను, వాడి భాషలో వాడేదో చెప్పాడు ఒక్క ముక్క కూడా అర్దం కాలేదు, కానీ వాడు చేత్తో చూపించిన గుర్తు పట్టుకుని నా ట్రాలీ తోసుకుంటూ వెళ్ళాను, అక్కడ ఒక సెక్యూరిటీ వాడు అందరినీ టాక్షీ ఎక్కిస్తుంటే వెళ్ళి నా హోటెల్ అడ్రెస్ వాడి చేతిలో పెట్టేసి టాక్షీ కావాలి అని చెప్పాను, ఒక 5 నిముషాల తరువాత టాక్షీ వచ్చింది, అది ఎక్కి కూర్చుని ద్రైవర్ చేతిలో కూడా అడ్రెస్ కాగితం పెట్టేశాను, ఒక 40 నిముషాల తరువాత నన్ను హోటెల్ ముందు ఆపాడు, ఎంత అంటే $45 అద్దె + టోల్ ఫీ $5 మొత్తం $50 అన్నాడు అంటే 40 నిముషాల ప్రయాణానికి ఋస్ 2000/- అనుకుని వాడికి దబ్బులు ఇచ్చేశాను, వాడేమనుకున్నా సరే అని టిప్ ఇవ్వలేదు, వాడు అదో రకంగా చూసి వెళ్ళిపోయాడు :).
హొటెల్ రిసెప్షన్లోకి వెళ్ళి నా రెజర్వేషన్ కాగితం చూపిస్తే అదేమో సెక్యూరిట్య్ దిపాజిట్ కట్టాలి, క్రెడిట్ కార్డ్ అడిగింది, నాకు క్రెడిట్ కార్డ్ లేదు అంటే "ఏమిటి క్రెడిట్ కార్డ్ లేకుండా మనుషులు ఉంటారా?" అన్నట్టు చూసింది. మొత్తానికి 5 నిముషాలు వివరించి చెప్పిన తరువాత నా దగ్గర ఉన్న అతి కొద్ది డాలర్లలో $200 తిసుకుని నాకు రూం ఇచ్చింది. అప్పటికే నేను తెచ్చుకున్న డబ్బులలో సగం ఖర్చు అయిపోయింది, నా సేలరీ అడ్వాన్స్ రావడానికి ఒక వారం పడుతుంది, ఏమి చెయ్యాలా అని అలోచిస్తూ ఎలివేటర్ ఎక్కాను, నా బ్యగ్లు అన్నీ మోసుకుంటూ దానిలోకి లాగాను, నేను వెళ్ళాల్సిన ఫ్లోర్ నంబర్ 6 నొక్కుతుంటే బటన్ ప్రెస్ కావట్లేదు, ఈ లోపుగా అది 8 వ ఫ్లోర్ లోకి వెళ్ళిపోయింది, అక్కడొక తెల్లవాడు ఎక్కి ఎలివేటర్ ఎలా ఆపరేట్ చెయ్యాలో నేర్పాదు. మొత్తానికి నా ఫ్లోర్ కి వచ్చి నా రూం వెతుక్కుని బ్యాగ్లు అందులో పడేసి బ్రష్ చేసుకుని రూం లో కాఫీ మేకర్ ఉంతే కాఫీ చేసుకుని తాగి చక్కగా వేడి నీళ్ళతో స్నానం చేసే సరికి సగం అలసట వదిలింది. అప్పుడు సమయం దాదాపుగా సాయంత్రం 5.00 అవుతొంది, ముడు పొరలు డ్రెస్ లు వేసుకుని మంకీ కాప్, చేతికి గ్లౌస్ వేసుకుని బయతికి వచ్చాను. ఇది ఆన్సైట్ కో ఆర్డినేటర్ రోల్ కాదని చెప్పి నాకు లాప్ టాప్ ఇవ్వలేదు, హోటెల్ లాబీ లో కంప్యూటర్ ఉంటే అక్కడ మెయిల్ చెక్ చేసుకుని మన్ హట్టన్ వీదులలోకి వచ్చాను.
పక్కనే కనిపిస్తుంది కదా అని ఎంపైర్ స్టేట్స్ భవనం వైపు నడవడం మొదలు పెట్టాను, దాదాపు 20 నిముషాలు నడిచిన తరువాత అక్కడికి చేరాను, అబ్బ ఎంత పెద్దగా ఉంది అనుకుంటూ తిరిగి వచ్చాను, మధ్యలో సొసైటీ జెనెరల్, బ్యాంక్ ఆఫ్ అమెరికా, యు.బి.ఎస్, మా లెహమాన్ బ్రదర్స్ భవనాలు చూస్తూ తిరిగి వచ్చి, ఎం.టి.ఆర్ సాంబార్ రైస్ వేడి చేసుకుని తిని పడుకున్నాను.
--రామకృష్ణ బైసాని.

Gurtukostunnaiii....

Hi Friends,
Hope you all are doing wonders in your respective jobs and lives. Those who are married would be doing a bit more as well.I would love to write this in Telugu. But, I found that the fonts are not readable, hence I chose to write this in English.

I would like to share my first day feelings at LB College. Before I started in Kakinda, at 4.15 AM on, to catch the train, I remembered my Mom's words " you should enter the class room only after 9.30am but before 11.30 am". As usual, At that time, I felt myself as an achiever, who stood in 335th position out of 45,000 people who competed for a seat in MCA. I was about to start a bright but difficult, and, one of the best phases in my life. COLLEGE LIFE... away from Home... for the first time.

I reached Vizag at around 9.15am. As I am new to Vizag, it took some time for me catch hold of a correct bus and go to college. It almost took 1.5 hrs for me to reach the college. Some how I managed to get in to the PG block. I was told that the class for new comers is in some top ( I dont remember the exact floor). So I started climbing the stair case, thinking... how the class would like, how about the people, and, as I am late by 2.5hrs, I was really scared about my reception by the lecturer. More than that, I was really bothered about the questioning looks, that would thrown on to me by the entire class. I was mentally preparing myself to handle the situation. And, I reached the floor on where the class was being conducted. I couldn't locate the room no. I stopped to ask a someone the exact room location. I have seen a naughty smile on his face and he was over whelming with joy. Couldn't understand why. He asked me "Are you an MCA fresher?" With all the pride I had in the train, I told, YES.

He then asked me to follow him. I followed him. He took me to a room where there were hardly 5 to 8 people. I was confused. They immediately closed the door. I realized then, they were seniors and eagerly waiting for a person to rag. I think Rahman Sir didn't allow any of them to rag the guys who came on time. And the person who had that naughty smile on his face was... the person who is more naughtier than his smile... Srikanth. Then story goes as usual. Same ragging stuff. I some how handled it to the best of my knowledge. They left me, I think after 45 mins. Then I rushed to the class room. When I was about to enter the class, I saw people coming out it. Along with them came Rahman Sir. The class was over. I didnt get a chance to sit in the class room on the first day of the college. I felt very sad. But, I entered the class room and had a look at it. I sat there for few minutes and came out.
In the evening, I went to my cousins place, Anakapalli. I shuttled between AKP and Vizag
for 3 days and went back home to I start my MCA student life my luggage, a bag of vessels to cook food, bedding and a Table Fan, which, I was supposed to use for the next 3 years.

Friends.... this is just a beginning of my sweet memories at LBC. The more I think about them, I recollect more. So more to come in my next blog....


Till then...

Bye.

Kiran

Blast from the past (When is the next get together???)

This is the pic taken during the last 'Get together'.
Guys we all are eagerly waiting for the nextone.
Its been 3 long years.
Come on, send me your responses....

మన నాగ మణి మేడం క్లాస్ ...

మిత్రులారా, ఎలా ఉన్నారు?

బ్లాగ్ చూడగానే చాలా ఉత్సాహంగా ఏదో రాసేద్దమని అనుకున్నా...కాని అది కొంచం కష్టం అని అర్ధమైంది.

ఏమి రాద్దామా అని తీవ్రంగా ఆలోచించగా...మనకి ఓపెరేటింగ్ సిస్టంస్ చెప్పే నాగ మణి మేడం క్లాస్ లో గోపాల్ ఎంత గోల చేసేవాడో గుర్తుందా?

పాపం ఆవిడ...ప్రశాంతంగా క్లాస్ చెప్పడం నాకైతే గుర్తులేదు :-)

When I first met our Great Rahman Sir

That was our MCA Counseling day. I don't quite remember the range of ranks for counseling.
I came with my brother for counseling, and he has a friend from Bullayya college who knows Rahman Sir. His name is Ramesh, and he introduced me to Rahman Sir.
Rahman sir had looked at me and he complemented me by saying "Hey Bill gates, How are you?". I was shocked at his gratitude. Thats the greatness of our Rahman Sir. He just catches every ones attention and I should say he being our professor in Final year is one of the good things happened to our batch.
Rahman sir came for counseling as a representative professor for Bullayya college. And we had been talking for an hour about which college I would be getting, which is the good college of Bullayya, Gayatri, Pydah and none the least our exam centre Samatha.
We have even thought of an option of Anakapalli college for my Rank is 227.
By that time it were student of Rank numbers 110-130(if I remember it correctly) have finished the counsel ling, and AU Campus seats have been completed and 10-15 seats of GITAM college are also occupied.
After talking for an hour, we had a short lunch with Rahman Sir and I was very much tensed whether I would be getting Gayatri college or not.
Gayatri college seats are also occupied and people outside are thinking of pydah to Bullayya due to campus interviews, and later my rank number 227 was announced and i preferred Bullayya to Pydah, which i think a good decision.
One good thing happened to us is that in that year GITAM had increased the seat limit to 60, Bullayya also to 60.

Will soon write a few more memories of my stint in Bullayya college and Vizag.

As we are getting more Spam mails in our Bullayya college yahoo group why don't we start a new google group.

Or else suggest a name.....all good points would be noted and taken forward.
If not possible to create plzzz suggest....

Happy Blogging.....

మధుర స్మృతులు , SWEET MEMORIES

Hi friends about 20 of friends joined the blog till now.
I am sure some more will be added coming week.

From now every week I will be posting one sweet memory of our college days.
It will be added fun to see you all joining to do the same.


Starting with the first Day in college.

Nov 14th, 2000:

Our first day of college was on 15th Nov 2000(hope many of us remember). As I was a non local I came to Vizag a day before and stayed in my friends room in Andhra University's SKD hostel. I went to the see the college on 14th evening. There was nobody in the college, when I went @ 5pm in the evening. I enquired with security there (@ that time there was only one old watch man, in contrast to what it resembles like Thihar Jail entrance gate now), he showed me the way to PG block hidden behind the Junior college and Degree college buildings. I had a good look at the PG building and the surroundings. I was happy that the college has nice cricket ground (some guys were playing cricket in the ground at that time).

When I was on my way back, I saw this leak fair guy looking at me as the watchmen is poiting towards me. He came to me very slowly (I felt as if he was afraid and his face looked tired). The first dialoue was "హాయ్... ఇక్కడ కొత్తగా జాయిన్ అయ్యావా? ఎంసీయేనా ...?" , my reply was "ఔను, పీజీ బ్లాక్ వెనకాల ఉంది". I introduced myself, he said some name I didnt pay attention to it. He asked about my place and the hostel facilities. As I was laready aware of that told him that our college has no such facilities and we have to look for some rented rooms. I told him that I am also on look out for one. He expressed his wish to join with me as room mate, I told him "ok, రేపు కలుద్దాం, కాలేజీ ఎనిమిదింటికంట". He left after giving me a nice smile (the first of many smiles to come, he has that lovely smile even till now). Still wondering who is this fair lean guy, its N Ajay Kumar the cool guy from Bapatla.

I went back to my friends hostel room, and then came the guys from my town. They started telling about the LB College and how it is popular for wrong reasons. They stressed mainly on the ragging. I went to sleep after readying a notebook, a pen all newly bought, wondering how the next day is going to be.